Pierwsze obrazy powstawały już w PREHISTORII
Najczęstrzą tematyką malowideł prehistorycznych były zwierzęta i ludzie ukazani najczęściej ze scen polowań. Dzieła te swoje podłoże miały na skałach jaskiń, a barwniki były pozyskiwane z prostych barwników naturalnych, które były nakładane na skałę rękoma, ewentualnie mchem.
Te malunki znajdują się na skale jaskini Lascaux (zostały odkryte w 1940r)
Kolejną epoką jaką się zajmiemy jest STAROŻYTNOŚĆ
Czas trwania epoki:400r. p.n.e. - 400r. n.e.
Antyk wniósł udoskonalenie technik malarskich. Zaczęto wykonywać specjalne przyrządy z włosia, czyli znane nam pędzle. Antyk odznaczył się niesamowitymi dziełami sztuki, jednak duża cześć z nich nie przetrwała do naszych czasów. Artyści tworzyli wiele dzieł dekoracyjnych, które przedstawiały Bogów takich jak Zeus, Herosów np: Herkulesa czy Jazona. Malunki te były najczęściej przedstawiane na przedmiotach użytku codziennego najczęściej na wazach. To w tej epoce najprawdopodobniej zaczęła pojawiać się idea perspektywy
Obraz ten powstał w Starożytnym Rzymie. Dokładnie w Neapolu i przedstawia portret kobiety.
Następna epoka to ŚREDNIOWIECZE
Czas trwania epoki:400r. - 1350r.
to czas gwałtownego rozwoju technik malarskich, głównie na desce: tempery, później oleju, a także fresku. Powszechna była tematyka religijna, na wschodzie Europy powstawały doskonałe ikony. Charakterystyczne dla średniowiecza jest hierarchiczne i idealistyczne przedstawianie postaci. Osoby ważniejsze są więc większe. Nie przywiązywano wielkiej wagi do realizmu anatomicznego, stąd liczne przekłamania w proporcjach ciała, "płaskość" postaci i obrazu. Malarstwo uzupełniano chętnie złotem, wykładając złotymi płatkami powierzchnię malowanej deski. Pod koniec średniowiecza lub na początku renesansu pojawił się pejzaż.
Obraz nosi nazwę "Ostatnia wieczerza" Jest to jeden z fresków Giotta di Bondone
RENESANS
Czas trwania epoki:1350r. - 1510r.
Był epoką, która przyniosła malarstwu olbrzymią ilość innowacji. Należy wśród nich wymienić przede wszystkim zeświecczenie sztuki, które pozwoliło na udoskonalenie portretu, pejzażu oraz pogłębienie psychologii i symboliki dzieł poza sferę religii. Renesans wprowadził swobodniejszą kolorystykę, ożywił drugi plan na obrazie i zamiłowanie do szczegółu. W tej epoce powstało również malarstwo olejne (przypisuje się je czasem, nie do końca słusznie, Janowi van Eyck) i upowszechniło się płótno, które to wynalazki umożliwiły delikatniejszy światłocień i pogłębiony modelunek. Niezwykle istotne jest również wprowadzenie perspektywy – pierwsze doświadczenia należały do Paolo Uccello, a perspektywę zbieżną wprowadził na obrazy Piero della Francesca. Renesansowa ideologia skłoniła wielu artystów do tworzenia studiów ciała ludzkiego (np. Leonardo da Vinci) oraz przyrody (np. Albrecht Dürer); w tym okresie rozwinęła się również martwa natura. Można właściwie powiedzieć, z wielką przesadą, że dopiero renesans jest czasem powstania malarstwa. Metafizyczna kreacja sztuki właściwa Średniowieczu ustąpiła przed naturalizmem i tendencją do poznawania świata zewnętrznego.
"Mona Lisa" autor: Leonardo da Vinci. Jeden z najsłynniejszych obrazów na świecie.
MANIERYZM I BAROK
Czas trwania epoki:MANIERYZM: 1510r.-1590r. BAROK: 1590r. - 1680r.
Surowa estetyka renesansu przekształciła się stopniowo w bardziej swobodny manieryzm, aż wreszcie w barok. Malarstwo barokowe jest malarstwem wielkich form (płótna są często wielometrowej długości) o bogatej ornamentyce i potężnej, pełnej rozmachu aranżacji scen religijnych. Charakterystyczne dla baroku są świetliste przestrzenie i wielkie grupy dynamicznych postaci (El Greco). Malarze często sięgali do dramatycznych scen z mitologii i historii, jak porwania, rzezie i wojny. Z drugiej strony rozwijała się wtedy martwa natura, często akcentująca przemijanie ziemskich wartości – poprzez umieszczanie na płótnie czaszek lub psujących się owoców.
"Madonna z długą szyją" to jeden z obrazów Manierystycznych autorstwa Parmigianino
"Lekcja anatomii doktora Tulpa". Autor: Rembrandt. Obraz typowo barokowy
ROKOKO
Czas trwania epoki:1680r. - 1750r.
Jest często nazywane „lżejszą wersją baroku”. Zachowuje bowiem barokowe bogactwo stylu, ale zajmuje się błahą tematyką. Typowe dzieło rokokowe to jasna, delikatnie namalowana scena z życia dworu królewskiego lub postacie malowane delikatnymi machnięciami pędzla.
Jest to obraz o typowych cechach rokoko. Jego tytuł to "Leżąca dziewczyna" autorstwa Francoisa Bouchera
KLASYCYZM
Czas trwania epoki:1750r. - 1800r.
Absolutnym przeciwieństwem rokoko był właśnie klasycyzm. Chętnie sięgano do sprawdzalnych wcześniej źródeł (renesans - motywy antyczne.) Przedstawiane wnętrza były surowe, obowiązywała ścisła perspektywa, a postaciami byli często wodzowie i bohaterowie państwowi, mitologiczni (bogowie Olimpu). W epoce klasycyzmu unikano swobodnego światłocienia i rozmycia na rzecz wyraźnego kontrastu barwnego. Nie zdawano się na własne szaleństwa, czy pomysły.
Jacques-Louis David, "Śmierć Sokratesa", 1787r.
ROMANTYZM
Czas trwania epoki:1800r. - 1840r.
Wydarzenia wywołane rewolucją wprowadziły w malarstwie olbrzymie zmiany. Zmieniło się ono od tego momentu we wszystkich aspektach. Tematyka była często burzliwa czy dramatyczna. Została zaakcentowana osobowość każdego artysty w sposób indywidualny. Często pojawiającymi się fortmami były ogromnych rozmiarów płótna dotyczące wydarzeń politycznych tamtych czasów. Pejzaże staly się bardziej dynamiczne. Z tej epoki zaczerpnięto przyszły ekspresjonizm, którym zajmiejmy się nieco później
"Śmierć Sardanapala" (1827), Eugene Delacroix
REALIZM
Czas trwania epoki:1840r. - 1860r.
Malarze zmęczeni idealizmem romantycznej tematyki obrazów stworzyli nowy kierunek sztuki (czasem nazywany "naturalizmem"), w którym główną tematyką była codzienność. Czyli obrazy tyczyły się głównie żniwiarzy, robotników, pasterzy, itd. Kolorystyka stonowana, używano głównie ciemnych odcieni farb. Ten kierunek okazał się bardzo trafny w Europie. W krótkim czasie stał się jednym z najpopularniejszych stylów. Pierwsze dzieła realistyczne pojawiły się we Francji, jednak szybko ich styl, tematyka i kolorystyka rozprzestrzeniły się w innnych krajach. Założeniem realistów było przedstawianie świata takim jaki jest, bez żadnych zmian, poprawek czy bóstw.
Jean-François Millet, "Kobiety zbierające kłosy", (1857r.)
SYMBOLIZM
Czas trwania epoki: (pierwsza fala)1850r. - 1870r.
W czasie trwania naturalizmu, wielu artstów sięgało do mitologii, Biblii oraz własnej wyobraźni w celu odszukania symboli, który mogły odzwierciedlić ich przekonania. Ogólnym określeniem tej tendecji jest symbolizm, jednym z przejawów tej tendecji byli prerafaelici. Bardzo częstym u symbolistów było odwoływanie się do bóstw, postaci biblijnych, religijne wspomnienia oraz wyraźne podkreślenie charakteru sztuki. Charakterystyczna cecha to forma wyrazu, czyli szeroko rozumiany "symbol". Tyczyło się to zaerówno malarstwa jak i literatury. Nazwa symbolizm pojawiła się po raz pierwszy w 1886r. w tytule manifestu programowego młodych poetów francuskich.
Jacek Malczewski, "W tumanie", (1894r.)
IMPRESJONIZM
Czas trwania epoki taki sam jak w symboliźmie
Idea tego nurtu była obserwacja otaczającej rzeczywistości pod wieloma aspektami takimi jak kolor czy światło. Obrazy impresjonistów były rozbijane na plamy światła. Malowali szybkimi pociągnięciami pędzla, pokazując ich chwilowe wrażenie (impresję), którego doznawali w danym miejscu w konkretnym stanie atmosfery. Pomysł ten został rozwinięty przez puentyliści (neoimpresjonizm), malując przy pomocy maleńskich plamek, które oglądane zdalekiej odległości tworzyły spójny obraz.
C. Monet "Impresja. Wschód słońca". - impresjonizm
Georges Seurat, Parada, 1889 (detal). - neoimpresjonizm
EKSPRESJONIZM
Czas trwania epoki: koniec XIX wieku.
Wsród malarzy zaczęło pojawiać się zainteresowanie własnej psychiki, psychiki ogólnoludzkiej, obrazując mroczne strony duszy człowieka.Akcentowana osobowość artysty i wyrazisty sposób przelania jej na płótno. Cechami charakterystycznymi dla tego nurtu są żywe, znieszktałcone formy. Częsta tematyką staje się śmierć i cierpienie oraz samotnosć twórcy.
Ekspresjonizm możemy podzielić na 2 główne odłamy.
 ANDRE DERAIN, MOST LONDYŃSKI, 1906 |  VINCENT VAN GOGH "GWIEŹDZISTA NOC" |
KUBIZM, ABSTRAKCJONIZM
Czas trwania epoki:początek XX wieku
Impresjonistyczne zainteresowanie problemem postrzegania doprowadziło niektórych artystów do chęci doskonalszego pokazania na obrazie trójwymiarowości obiektu. Zbiegło się to z odkryciem prymitywnej sztuki afrykańskiej, która zelektryzowała artystów, z Pablem Picassem na czele. To właśnie ze zderzenia tych tendencji narodził się kubizm, pierwszy silnie zgeometryzowany kierunek malarski. W pierwszych latach XX wieku coraz śmielsze eksperymenty z porzuceniem naturalizmu doprowadziły w końcu do powstania malarstwa abstrakcyjnego. Abstrakcjoniści nie przedstawiali na swoich obrazach obiektów realnie istniejących, lecz skupiali się na konstruowaniu kompozycji obrazu jedynie z plam barwnych.
Pablo Picasso "Autoportret" (1907r.) - kubizm
Kazimierz Malewicz „Żniwa” (1911) - abstrakcjonizm
SURREALIZM I DADAIZM
Czas trwania epoki:1915r.-ok. 1953r.
Z podobnych poszukiwań powstał surrealizm, jeden z najważniejszych kierunków dwudziestowiecznej sztuki. Surrealiści również uznali, że świat widzialny jest niewystarczający dla bogatych możliwości artysty, i skupili się na świecie rzeczy nieistniejących. W przeciwieństwie jednak do abstrakcjonistów, nie były to nie przypominające niczego kształty (zazwyczaj geometryczne), lecz najczęściej znane nam przedmioty umieszczone w nietypowych okolicznościach lub o zmienionych właściwościach. Surrealistyczny z natury jest dadaizm – kierunek bardziej intelektualny niż malarski.
"Kuszenie św. Antoniego"-Salvador Dali - surrealizm
AŻ DO DZIŚ...
POP-ART I OP-ART
Czas trwania epoki:około 1960 rok
POP-ART Na ukształtowanie się pop-artu miał wpływ konsumpcyjny charakter zachodniej cywilizacji, zwłaszcza mechanizmy reklamy. Styl ten czerpał z surrealizmu, co widać m.in. w paradoksalnych zestawieniach, komiksów, przenosząc je na płótna, jak i naturalizmu, przedstawiając niekiedy przedmioty codziennego użytku z werystyczną dokładnością. Artyści związani z tym kierunkiem dążyli do zobrazowania cywilizacji wielkomiejskiej i odpowiedzi na doświadczenie kultury masowej. Początkowo sięgano głównie do malarstwa, z czasem zaczęto wykorzystywać inne środki plastyczne, tworząc aranżacje przestrzenne, instalacje itd.
OP-ART sztuka optyczna, wzrokowa, inaczej wizualizm) to kierunek w grafice, modzie, sztuce użytkowej i malarstwie, którego zadaniem jest oddziaływanie na oko widza, a nie na jego intelekt czy emocje; stosujący abstrakcyjne kombinacje linii dające geometryczne złudzenia optyczne, efekty świetlne, dynamiczne i fakturalne, zmierzające do wywołania wrażenia głębi oraz ruchu rozwibrowaniem pola widzenia. Za okres szczytowy op-artu uznaje się lata 50. i 60. XX wieku. Op-art jest bardzo specyficzną odmianą abstrakcjonizmu. Typowe dzieło namalowane (lub wydrukowane) w tym stylu składa się z powtarzających się, geometrycznych wzorów, przypominających często figury przesuwające się w kalejdoskopie. Twórcy op-artu chętnie wciągają widza w grę złudzeń, pozorują trójwymiarowość płótna, prowadzą oko wzdłuż przecinających się linii. Op-art, z powodu swej matematycznej natury, często jest tworzony za pomocą komputera, a zadaniem artysty jest zdezorientowanie lub zaskoczenie ludzkiego oka.
przykład pop-artu
przykład op-artu
Jeśli dotrwałeś/aś do końca to bardzo dziękuję drogi/a czytelniku/czko! Mam nadzieję, że ta strona przydała Ci się do czegoś!
źródło: wikipedia.pl + google grafika
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL